Άφιξη και καλωσόρισμα από τους αντιπροσώπους μας. Μεταφορά στο ξενοδοχείο και τακτοποίηση στα δωμάτια για ολιγόωρη ξεκούραση.

Το απόγευμα θα επισκεφθούμε τη βασιλική πλατεία της Durbar, ένα υπαίθριο καλλιτεχνικό μουσείο αφάνταστης τέχνης που αν και ‘λαβωμένο’ θα μας καθηλώσει. Ολόγλυφοι ναοί, ινδουιστικοί και βουδιστικοί, τεράστιες παγόδες με στέγες από χρυσάφι και σμάλτο, ομοιώματα θεών στολισμένα με πολύτιμες πέτρες, ξυλόγλυπτα παλάτια, φέρουν άλλα ολοκληρωτικά και άλλα αμυδρά τα σημάδια του πρόσφατου σεισμού που πλήγωσε τα μνημεία αυτής της πόλης που έχουν συμπεριληφθεί στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Όχι όμως και το σπίτι της ζωντανής θεάς, της Κουμάρι, όπως ονομάζεται κάθε επίλεκτη παρθένα που επιλέγεται από τη βουδιστική κοινότητα για να μετενσαρκώσει κάποια ινδουιστική θεά. Είναι καταδικασμένη να ζει ή μάλλον να απαρνηθεί τη ζωή και την παιδικότητά της. Στο πρόσωπό της Βουδιστές και Ινδουιστές βλέπουν την μετενσάρκωση της θεάς Κάλι, γι’ αυτό και η μικρή Κουμάρι χαίρει τιμών και μεγαλείων. Ως ζωντανή θεά όμως στερείται την παιδικότητα και τη φυσιολογική ζωή. Ο κλήρος, πέφτει σε όποιο κοριτσάκι διαθέτει χρυσαφένια επιδερμίδα και δεν έχει τραυματιστεί ποτέ καθώς προϋπόθεση για την ανακήρυξη μιας ανήλικης σε θεότητα είναι να μην έχει χυθεί σταγόνα αίμα από το σώμα της. Τέλος, το χρίσμα δίνεται μόνο αν η μικρή παρθένα περάσει από 32 δοκιμασίες. Από εκεί και μετά εγκαταλείπει τα εγκόσμια, τίθεται υπό την προστασία του ιερατείου κι εμφανίζεται μόνο 13 φορές τον χρόνο, σε θρησκευτικές γιορτές και ιδιαίτερες περιστάσεις όπου λατρεύεται από τους πιστούς. Τον υπόλοιπο χρόνο ζει μέσα σε ένα ναό, μακριά από τα βλέμματα μέχρι να έχει έμμηνο ρύση. Όταν τα κοριτσάκια περνούν στην εφηβεία, παύουν να απολαμβάνουν το σεβασμό και τις τιμές κι επιστρέφουν πίσω στην οικογένειά τους. Τη θέση της μικρής θεάς θα πάρει μια νέα επίλεκτη παρθένα κι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η τελευταία Κουμάρι, ήταν μόλις τριών ετών, όταν τον Αύγουστο του 2010 επιλέχτηκε να εκπροσωπήσει την θεότητα.

Το 2008 το Ανώτατο Δικαστήριο του Νεπάλ απαίτησε από την κυβέρνηση να νομοθετήσει σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων των Κουμάρι, ύστερα από καταγγελίες ότι τα παιδιά δε ζούσαν φυσιολογική ζωή. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση. 

Πρωινό στο ξενοδοχείο κα αναχώρηση για την ξενάγηση του Κατμαντού. Πρώτος σταθμός ο Ινδουιστικός ναός Pashupatinath στις όχθες του Bagmati-παραπόταμου του Γάγγη, που θεωρείται από τους πιο ιερούς σε ολόκληρη την Ασία. Αν και η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε πιστούς του Ινδουιστικού δόγματος θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις ποικίλες τελετουργικές πρακτικές από την απέναντι πλευρά του ποταμού, ανάμεσα στις οποίες  η υπαίθρια αποτέφρωση των νεκρών είναι το ιερό καθήκον κάθε Ινδουιστή.

Επόμενος σταθμός μας ο Μποντνάθ ή Μπαουντανάθ,  μια από τις ιερότερες βουδιστικές τοποθεσίες στο Νεπάλ όπου βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες βουδιστικές στούπες του Νεπάλ. Χρονολογείται από το 600 μ. Χ. και έχει συμπεριληφθεί από το 1979 μαζί και με τα άλλα  μνημεία της κοιλάδας του Κατμαντού στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Τα δεκατρία σκαλοπάτια στη βάση της συμβολίζουν τα αντίστοιχα βήματα γνώσης που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να φτάσει στην νιρβάνα ενώ στην κορυφή του θόλου βρίσκεται ένα χτιστός κύβος ο οποίος συμβολίζει την φωτιά όπου σε κάθε πλευρά υπάρχουν τα τρία μάτια του Βούδα τα οποία συμβολίζουν ότι η ορατότητα της θεότητας είναι άπειρη, από αυτά το τρίτο μάτι είναι υπερβατικό και βλέπει το εσωτερικό κόσμο. Οι Βουδιστές προσκυνητές κάνουν την Κόρα- την περιστροφή δηλαδή γύρω από την στούπα- δεξιόστροφα σύμφωνα με την κίνηση των δεικτών του ρολογιού πριν εισέλθουν στα ιερά που υπάρχουν περιμετρικά της στούπας.

Συνεχίζοντας θα βρεθούμε στην Μπακταπούρ, μια από τις τρεις και καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις που συνιστούν την κοιλάδα του Κατμαντού. Η πόλη με την δική της πλατεία Durbar περιστοιχισμένη από παλάτια και ναούς που τα κοσμούν περίτεχνα ξυλόγλυπτα έργα και πέτρινα αγάλματα θυμίζει ανοιχτό μουσείο καθώς περπατούμε πάνω στα λιθόστρωτα δρομάκια της. Σε περίοπτη θέση δεσπόζει το παλάτι με τα 55 παράθυρα και το βασιλικό λουτρό, η γιγάντια καμπάνα Taleju καθώς και η επίχρυση πύλη του παλατιού με τα περίτεχνα σκαλιστά ανάγλυφα.  Ο πενταόροφος ναός Naytapola στέκει ακόμα σε πείσμα του καταστροφικού σεισμού του 1934 αλλά και του πρόσφατου μαζί με τον ναό Dattratraya-σχεδόν 800 ετών- αφιερωμένου στον Datta που θεωρείται άβαταρ (μετεμψύχωση) του Βίσνου ενώ στο μοναστηριακό συγκρότημα Pujarimath θα γοητευθούμε από την λεπτομέρεια των ξυλόγλυπτων σε  μορφή παγωνιού παραθύρων που κοσμούν τον ιερό αυτό χώρο. Μέσα από γραφικά σοκάκια-πρόκληση για τον φωτογραφικό φακό-θα βρεθούμε στην πλατεία των κεραμοποιών για να μάθουμε περισσότερα για αυτή την τέχνη που έκανε γνωστή την Μπακταπούρ σε όλη την Ασία πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο.

Δείπνο & διανυκτέρευση.

Μετά το πρωινό αναχώρηση για το Εθνικό Πάρκο Τσιτουάν.

Άφιξη και τακτοποίηση στο Lodge. Ενημέρωση από τον έμπειρο φυσιοδίφη του πάρκου, για τις δραστηριότητες και τα προγράμματα του πάρκου.

Το Royal Chitwan National park, έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, έχει έκταση 932τχλμ και βρίσκεται στην κοιλάδα που σχηματίζουν οι ποταμοί Rapti, Reu και Narayanif. Σε ένα από τα ωραιότερα προστατευόμενα φυσικά καταφύγια της Ασίας ζουν, ελέφαντες, ινδικοί ρινόκεροι, τίγρεις της Βεγγάλης, λεοπαρδάλεις, αρκούδες, αλιγάτορες και δελφίνια των ποταμιών, καθώς και περισσότερα από 600 είδη πουλιών!  Το απόγευμα θα επισκεφθούμε το γειτονικό χωριό της φυλής Tharu που αποκαλούν τους εαυτούς τους ‘Οι άνθρωποι του δάσους’ έχοντας την ευκαιρία να δούμε τη ζωή τους από κοντά. Αντίθετα με άλλες φυλές οι Tharu σπάνια εγκαταλείπουν το χωριό τους υποκύπτοντας στο κάλεσμα των μεγαλύτερων πόλεων. Προτιμούν να ζουν σε κοινότητες σαν αυτή εδώ στο Chitwan και να ασχολούνται με γεωργικές εργασίες διατηρώντας ανόθευτο ένα τρόπο ζωής που  οι πρόγονοί τους  κληροδότησαν.

Αν και απασχολημένοι με τις καθημερινές τους εργασίες, το χαμόγελο δεν θα λείψει και ο χαιρετισμός ‘namaste’ θα σας ανταποδοθεί σαν θερμό καλωσόρισμα στα σπίτια τους από πηλό και άχυρο. Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Δείπνο και διανυκτέρευση.

Πρωινό αφύπνιση και αναχώρηση για πορεία 2-3 ωρών μέσα στη ζούγκλα ανεβασμένοι  στην πλάτη ελέφαντα από όπου θα έχουμε την προνομιακή θέα να αποθανατίσουμε φωτογραφικά την ζωή των άγριων ζώων του πάρκου στο φυσικό τους περιβάλλον.

Μετά το πρωινό γεύμα, ο έμπειρος οδηγός-συνοδός θα μας μεταφέρει στον χώρο που οι ελέφαντες απολαμβάνουν το μπάνιο που τους προσφέρουν οι οδηγοί τους (mahut) και θα μας μεταφέρει τις γνώσεις του για αυτά τα ευγενικά πλάσματα. Μετά το μεσημεριανό γεύμα θα ακολουθήσει μια ακόμα αξέχαστη εμπειρία μέσα στη ζούγκλα μας περιμένει η οποία περιλαμβάνει βόλτα με κανό στον ποταμό Rapti για την παρατήρηση στο υγρό στοιχείο των κροκοδείλων, ποταμίσιων δελφινιών, ενυδρίδων και υδρόβιων πουλιών που φιλοξενούνται σε αυτόν. Επιστροφή στο lodge και παρακολούθηση παραδοσιακών χορών της φυλής Tharu πριν το βραδινό μας γεύμα. Διανυκτέρευση.

• Η σειρά των δραστηριοτήτων στο πάρκο είναι ενδεικτική και υπόκειται σε διαφοροποίηση σε ενδεχόμενη καθυστέρηση άφιξης στο lodge ή στις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν κατά τη διάρκεια παραμονής μας.

Πρωινό γεύμα και αναχώρηση για την Ποκάρα, την ‘Ελβετία του Νεπάλ’ όπως την αποκαλούν. Κατά µήκος της διαδροµής από την Κατµαντού στην Πόκαρα, σχεδόν παράλληλα, ρέει ο ποταµός Τρισούλι που στην τοπική διάλεκτο  σημαίνει τρίαινα και πρόκειται άλλη από την τρίαινα του θεού Σίβα.

Σύμφωνα µε τον ινδουιστικό θρύλο, ο θεός Σίβα χτύπησε µε την τρίαινά του στον λόφο κάτω από το Γκοσαϊκούντα και ανέβλυσαν τρεις πηγές. Το ποτάμι είναι δημοφιλές για ράφτινγκ και καγιάκ µε εντυπωσιακά φαράγγια ανάμεσα από την ύψους 2.000 μέτρων οροσειρά Μαχαµπαράτ. Ήταν τη δεκαετία του ‘70 όταν ανακάλυψαν την Ποκάρα οι χίπις. Τα Παιδιά των Λουλουδιών ενθουσιάστηκαν από την εκπληκτική θέα των Ιµαλαΐων να καθρεφτίζονται πάνω στη λίμνη και έζησαν εκεί για πολλά χρόνια απολαμβάνοντας την ήρεμη ελεύθερη ζωή κοντά στη φύση που μπορούσε να προσφέρει η περιοχή και τις απολαύσεις (τότε δεν υπήρχε ο νόµος περί ναρκωτικών).

Η Ποκάρα απλώνεται σε έναν σημαντικό δρόμο ανάμεσα στην Κίνα και την Ινδία. Το 17ο αιώνα ήταν μέρος του Βασιλείου του Κάσκι, που ήταν ένα από τα 24 βασίλεια του Νεπάλ. Πολλά βουνά γύρω-γύρω από την Ποκάρα έχουν ακόμα ερείπια από εκείνη την εποχή. Το 1786 ο Πρίτβι Ναραγιάν Σαχ προσάρτησε και την Ποκάρα στο βασίλειό του με αποτέλεσμα η πόλη να γίνει σημαντικό σταθμός στους δρόμους Κατμαντού με Τζούμλα και Ινδίας με Θιβέτ. Άφιξη στο ξενοδοχείο και τακτοποίηση στα δωμάτια.

Αργότερα θα μεταφερθούμε νοτιοδυτικά λίγο πριν από το θιβετιανό χωριό Τάσιλινγκ  για να επισκεφθούμε το Πατάλε Τσάνγκο ή Ντέβι  ή Ντέιβιντ που είναι κάποια από τα ονόματα με τα οποία είναι γνωστός ο ομώνυμος καταρράκτης. Από τη λίμνη Φέουα το νερό φθάνει στην περιοχή και χύνεται υπό μορφή καταρράκτη, εξαφανίζεται όμως μέσα στην τρύπα του εδάφους. Λέγεται ότι το όνομα Ντέιβιντ το πήρε από έναν τουρίστα που έπεσε μέσα στην τρύπα παρασύροντας και τον ίδιο και την κοπέλα του σε εξαφάνιση. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται η σπηλιά Gupteshwara Mahadeva στην οποία βρέθηκαν -όταν κατά τύχη ανακαλύφθηκε από ντόπιους τον 16^ο αιώνα-  αρκετά προσκυνηματικοί χώροι και αγάλματα του Σίβα και άλλων θεοτήτων. Το σπήλαιο αποτελείται από δύο αίθουσες οι οποίες χωρίζονται με ένα στενό πέρασμα μήκους 50 μέτρων το οποίο καταλήγει σε μια μεγάλη ανοιχτή κοιλότητα που  δίνει και αυτή τη σειρά της σε μια μικρή λίμνη που σχηματίζουν τα νερά του καταρράκτη Devi.

Συνεχίζουμε με επίσκεψη στο Θιβετιανό χωριό που ξεκίνησε σαν προσωρινός καταυλισμός προσφύγων που προσέφευγαν σε αυτόν θιβετιανοί εγκαταλείποντας τα δικά τους σπίτια στα σύνορα αναζητώντας ένα ασφαλές  καταφύγιο μετά την εισβολή των κινεζικών δυνάμεων στο Θιβέτ το 1959. Επιστροφή, δείπνο στο ξενοδοχείο και διανυκτέρευση.

Πρωινό ξύπνημα. Αναχώρηση για  το χωριό Σαρανγκότ στα 1.592 μέτρα για να απολαύσουμε τον ήλιο να ανατέλλει ανάμεσα στα βουνά της Αναπούρνα.

Ο όγκος της Αναπούρνα περιλαμβάνει τα βουνά Λαµτζούνγκ Ιµάλ, Χιουντσούλι, Βαραχασικάρ, Κανγκσάρ Κανγκ, Τάρκε Κανγκ και Γκανγκαπούρνα. Σε αυτά προσθέτουμε και τις πέντε κορυφές της Αναπούρνα 1 ως 4 συν τη Νότια Αναπούρνα και τη μαγευτική Ματσαπουτσάρε (‘ουρά του ψαριού’), που είναι οι γνωστότερες. Η Ματσαπουτσάρε είναι η κοντινότερη απ’ όλες µε την Πόκαρα, στα 6.997 μέτρα, αν και φαίνεται ψηλότερη. Όταν αρχίζει να φεύγει το σκοτάδι και μόλις αρχίζει να ροδίζει το πρώτο φως τις χιονισμένες κορυφές, οι φωτογραφικές μηχανές θα πιάσουν φωτιά στην προσπάθεια να αποθανατίσουμε το θέαμα του ζωοδότη ήλιου να ‘πυροδοτεί’ με ευεργετικό φως τις κορυφές των χιονισμένων κατοικιών των θεών.

Επιστρέφοντας στην Ποκάρα θα ξεχωρίσουμε τον ναό  Bindhebasini τον  μεγαλύτερο ινδουιστικό ναό της περιοχής, από τον λευκό πυργίσκο του σε στιλ ‘σικάρα’. Είναι αφιερωμένος στη θεά Ντούργκα (Παρβάτι), γυναίκα του θεού Σίβα, δημιουργού και καταστροφέα του κόσμου  και προστάτιδα της πόλης. Η θεά παριστάνεται στη μορφή της Μπίντε Μπασίνι Μπαγκβάτι με σπείρες ως σαλιγκάρι. Στην παλιά αγορά της Ποκάρα, οι έμποροι της- καθένας τους από διαφορετική εθνική ομάδα- συμβιώνουν και δουλεύουν αρμονικά σε ένα περιβάλλον που μας προσφέρει μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να εξασκήσουμε τις διαπραγματευτικές μας ικανότητες για μείωση των προτεινόμενων τιμών στα αντικείμενα του πόθου μας. Συνεχίζοντας την ξενάγησή μας θα βρεθούμε μετά από μικρή ανάβαση στον λόφο που στέκεται η δεύτερη στο Νεπάλ στούπα αφιερωμένη στην ειρήνη, η Shanti (ειρήνη στα σανκριτικά) Stupa. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και χρόνος ελεύθερος. Το απόγευμα θα μεταφερθούμε στο βουδιστικό μοναστήρι Pema Tsal Sakya Monastic Institute όπου παιδιά όλων των ηλικιών και έφηβοι έχουν ‘προσφερθεί’ από τις οικογένειες ως μοναχοί στο μοναστήρι. Η ώρα της προσευχής, ένα θέαμα από ψαλμωδίες συνοδευόμενες από κύμβαλα, τύμπανα και κοχύλια(!) θα ανεβάσουν στο κατακόρυφο την μυσταγωγία και κατάνυξη με την οποία λατρεύουν τον Βούδα, μάρτυρες της οποίας θα γίνουμε και εμείς.  

Επιστρέφοντας πίσω στην Ποκάρα θα αποβιβαστούμε στις όχθες τις λίμνης για να επιβιβαστούμε στις πολύχρωμες βάρκες που θα μας μεταφέρουν στο νησί της λίμνης Φέουα πάνω στο οποίο βρίσκεται ίσως ο πιο επισκέψιμος ναός στην Ποκάρα, ο ινδουιστικός ναός Barahi αφιερωμένος στην θεά Shakti που σε αυτή την εκδήλωσή της παρουσιάζεται με την μορφή κάπρου για να εξολοθρεύσει τους δαίμονες με τους χαυλιόδοντές της.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση.

Η μέρα στη διάθεσή σας για να χαλαρώσετε ή να εξερευνήσετε την πόλη, να κάνετε τις αγορές σας ή απλά να δοκιμάσετε τις αντοχές σας με ένα ελαφρό trekking. Δείπνο και διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο.

Μετά το πρωινό μετάβαση στο αεροδρόμιο για την πτήση προς Κατμαντού. Με μόλις 25 λεπτά να χωρίζουν τις δύο πόλεις μεταξύ τους, η διαδρομή πάνω από τα σύννεφα με την πάντα χιονισμένη οροσειρά της Αρναπούρνα να δεσπόζει στον ορίζοντα θα μας χαρίσει μια ανεπανάληπτη εικόνα του ορεινού επιβλητικού όγκου που κυριαρχεί  σχεδόν σε όλη την διάρκεια της πτήσης.

Άφιξη και μεταφορά στο ξενοδοχείο διαμονής όπου αφού αφήσουμε τις αποσκευές και παραλάβουμε τα δωμάτια θα ξεκινήσουμε αμέσως μετά για την βουδιστικό ναό Σουαγιαμπουνάθ στην  κορυφή του ομώνυμου λόφου  ή ‘Ναό των Πιθήκων’ όπως είναι επίσης γνωστός καθώς πλήθος από αυτούς κατοικούν σε αυτόν. Οι πιστοί ανεβαίνουν 365 σκαλοπάτια όσα και οι μέρες του χρόνου για να φτάσουν στην είσοδό του. Τόπος λατρείας για Βουδιστές και Ινδουιστές, η λευκή στούπα με το χρυσό επιστέγασμα θεωρείται ο αρχαιότερος ναός σε όλη την κοιλάδα της Κατμαντού, ηλικίας 2000 ετών.

Από το 1921 που έγινε η πρώτη ανακαίνιση μόνο το 2010 χρειάστηκε να επαναληφθεί και να συμπεριληφθεί η επιχρύσωση του θόλου για τον οποίο χρειάστηκαν 20 κιλά χρυσού. Πάνω στο θόλο είναι τοποθετημένες κάθετα 13 κλιμακωτές μεταλλικές στήλες που συμβολίζουν τα 13 στάδια που πρέπει να περάσει κάθε άνθρωπος για να φτάσει στη νιρβάνα (απάρνηση κάθε εγκόσμιας επιθυμίας και εξαφάνιση του ανθρώπου στο μηδέν δια μέσω του οποίας επέρχεται η λύτρωση από τα δεινά της ζωής και του κόσμου). Κάθε πρωί πιστοί και των δύο θρησκειών, του ινδουισμού και του βουδισμού ανεβαίνουν στον ναό και στροβιλίζοντας τους ξύλινους κυλίνδρους προσευχών, στους οποίους το ιερό μάντρα Om Mani Padme Hum είναι σκαλισμένο, ξεκινούν την περιστροφή τους γύρω από αυτόν σύμφωνα με την φορά των δεικτών του ρολογιού. Πολύχρωμες σημαίες πάνω από τα κεφάλια των πιστών, με ανάλογες δεήσεις και προσευχές, μεταφέρουν με τη βοήθεια των ανέμων τις παρακλήσεις των πιστών στους ουρανούς.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ανάπαυση.

Το βράδυ θα απολαύσουμε  το αποχαιρετιστήριο δείπνο, όπως παραδοσιακά δειπνούν οι Νεπαλέζοι αιώνες τώρα,  στο εστιατόριο Bhojan Griha συνοδεία φολκλορικής μουσικής και  τοπικών χορών. Διανυκτέρευση.

Αναχώρηση από το ξενοδοχείο την προγραμματισμένη ώρα για την μεταφορά στο αεροδρόμιο και την επιβίβαση στην πτήση επιστροφής. Άφιξη Αθήνα το βράδυ της ίδιας μέρας.